Hoe het begon
Toen ik klein was keek ik altijd naar de meisjes. Niet omdat ik met ze wilde spelen of zo. Maar omdat ik jaloers was. Meisjes mogen namelijk leuke kleren aan. Rokjes en jurken. Maar vooral omdat zij maillots aan mogen. Dat mag ik niet. En wat ziet dat er toch mooi uit. Dat moet ook echt zo lekker voelen. Die zachte ribstof aan je benen. En het zit ook zo mooi onder het rokje, in het kruisje. Die lijnen van het broekje: een streepje van voren en twee van achteren die als een v beneden bij elkaar komen. Een soort van zadeltje. Ik kreeg er warme gevoelens van. Meisjes lopen vast de hele tijd met een warm gevoel in hun kruisje, een soort van zachte opwindende druk die de maillot geeft tegen hun kruisje dacht ik. Waarom mag ik niet de hele dag met dat opwindende gevoel rondlopen? Wat oneerlijk! En dan de streling van de maillotstof tegen de benen. Dat moet zo lekker zijn. Alleen de aanblik van een maillotknie is ook mooi. Als ze dan haar been buigt en er komen van die kreukeltjes van de ma